Geçmişin tozlu sayfaları arasında kalmış kir pas içindeki anılarım
Fotoğraflardaki onlarca kadın yüzü kimisinin  ellerinde çiçekler
Hiç sevemedim  demetlenmiş çiçekleri onlar gibi
Ben çiçeklerin içinde koşmayı sevdim
O yüzden sevdiğim adamlar süslü çiçeklerle bana hakaret etmediler hiç


Anımsıyorum da sevdiğim erkeklerin gözbebeklerinde yokluk vardı çoğu zaman
Yokluk yutuyordu beni sonra tükürüyordu insafsızca ortalığa
İnce ince sızıyordu iç kanama geçirip iflas ediyordu inançlarım
Oyun alanlarına ait değildim ama çocukken severdim aslında
Bir sirk ucubesi gibi kalakalmıştım hokkabazların içinde

Umutlarımın kanatları yanıyordu her zirveye çıkışımda
 Ardından dağılan kemiklerimi topluyordum yılmadan
Zor zamanlardı o zamanlar
Şimdi gölgem bile eğri büğrüyse  bakamıyorsam gözlere
Hep o zamanlardaki yokluktan ...


Fırat KAYIMTU