Göz kapaklarımızın altına  saklanarak yaşıyoruz.Korkak ve çaresizce ... Gözlerimizi kırptıkça değişen tüm bu hayata  alışmışız.Hayat koca bir yalan ama yaşamak; bu yalanlar arasında gerçeği bulmaya çalışmak.Nefes almak  ve hep yarınlara umutlanmak.Umut;içimizdeki ruhun kırbacı sanki.Havada daireler çizdirerek ruhumuzun sırtında şaklattıkça her defasında devam etmemizi sağlıyor.Yarına,öbür güne hep daha ileriye.Ne zaman bitecek diyemiyoruz.Bitmesin istiyoruz.Hayat, bizi sarıp sarmalamış bir sevgili gibi.Kollarında uyurken asla uyanmak istemeyeceğin ya biterse diye düşündüğünde korkudan titrediğin deli dolu bir aşk gibi içimize işlemiş .Hayat ne yaşatırsa yaşatsın ölüm uzak dursun.