Anlamak her zaman iyi bir şey değildir.

Bazı ayrılıklarda anlarsın ki aslında ayrılmak için beraber olmak lazım.Anlarsın işte asla seninle olmadığını.Anlarsın sen gözlerinde her anı dakika dakika  biriktirirken onun anılarında bile yerinin olmadığını.Geceler basar ona giden yolları.Sokak lambaları soluklaşır anlamanın yandığı   acımtrak ışıklarda.
Belki bilerek belki bilmeyerek görmezden geldiğin her işaret avuçlarında ışıldadıkça gözyaşlarınla yıkarsın tüm imgeler akıp gitsin toprağa diye.Gömmek istersin bir zamanlar yüreğini uçuran kuşları.
Aynaların gözlerine bakamazsın.Sorular birikir o gözlerde, kaçamazsın.Bilmekten kaçındığın tüm cevaplar onda saklıyken tek tek kendin cevaplarsın çaresizce.Acıtırsın isteyerek ,acınmaktan kaçmak için belki de.Kafanın içinde fırtınalar koparırken o ,özlersin işte fırtınadan sonraki durgun yağmurları.
Bir uçurumun kenarında ''seni seviyorum''diye haykırırken yankısı bile sessizdir anlamanın.Hiç sevilmediğini anlamanın karşılığı yoktur acı sözlüğünde.
Kendini kandırmaya çalırken,soluğu yüreğindeymiş gibi sıcaklık hissedersin bazen.Yüreğin buğulanır ,adını kazırsın yavaşça.Soluklaşır harfler yavaş yavaş ,göremesende oradadır bilirsin.Sevgilinin tek soluğunda ortaya çıkmak için bekler dururlar.
Anlarsın yeniden, böyle kolaysa gitmek, hiç gelmemiştir sana.Sen durduğun yere bakarsın ve anlarsın  hiçliğini ,görürsün olduğun yerdeki sensizliği ,anlarsın  aslında hiç var olmadığını..

Bir aşkın içinden geçerken anlayamazsın üstünden akıp giden dünyayı.İnsanlar birikir bazen,bazen söylenmemiş cümleler gizlenir görmezden geldiğin ,peşine düşmüş tüm korkularından kaçmak istersin aşkın içindeyken.Hiçlik içinde var olmaya çalışmak gibi bir şeydir aşk.İçinde var ederken tüm düşlerini dünyadan yavaşça silinirsin.Kendi masalından düşmemek için son anda tutunduğun tüm cümleler harf harf sökülürken ,boşluğa süzülürsün özgürsündür artık .
Kalabalığın içinde kimsesiz kalırsın.Tüm gözler kapanmışken geceyi arşınlarsın .Durduramadığın dakikaları toplarken kucağında hiçliğin yansır boş aynalarda.

Anlamak;kör bir kuyu gibidir çoğu zaman.Dipsiz karanlık seni içine doğru çeker sen bilmek istedikçe ve kaybolursun dibe yaklaştıkça.O yüzden anlamak iyi bir şey değildir her zaman.