Ne zaman seni düşünsem  bir fırtına kopuyor beynimde
ruhum iç organlarıma vura vura öldürüyor kendini hep bu vakitlerde
hep aynı rüzgarlar uğulduyor kulaklarımda
geçip gidiyorum sana dair ne varsa

Hiç tutamadığım sözlerim ,yıkılmış hayallerim
Kalabalığın ortasındaki o yalnızlık hissim
Aşkıma dair ne varsa yerle bir ettiğin zamanlardan geriye bir avuç kemik kaldı
Avuçlarımda sızlayan bir avuç kemiksin artık

Mutlu musun?

İsmini oluşturan tüm harflerden nefret ediyorum sanki
Herşeyi silip atmam gerek tüm bu nefret yavaş yavaş zehirliyor  beni
Tüm sözcükler anlamsız ve ıslak
Siyaha boyuyorum gündüzlerimi artık hep gece

İçimi kazıyorum tüm acabalara cevap bulmak için
Kıpkırmızı gerçeklere bulanıyor parmaklarım
Hiç sevilmediğim kadar sevmişim
Aynalar kızgın kırılıyorlar tek tek
Yüzler yarım ,eksik tüm insanlığın

Yanılgılarıma yansıyor avunamadığım düşlerim
Gülümsemeyen dudaklardan yağıyor cümleler
Saçlarım ıslanıyor
Gölgeler şehre eğik düşüyor

Mutlu musun?