Göz kapaklarımızın altına  saklanarak yaşıyoruz.Korkak ve çaresizce ... Gözlerimizi kırptıkça değişen tüm bu hayata  alışmışız.Hayat koca bir yalan ama yaşamak; bu yalanlar arasında gerçeği bulmaya çalışmak.Nefes almak  ve hep yarınlara umutlanmak.Umut;içimizdeki ruhun kırbacı sanki.Havada daireler çizdirerek ruhumuzun sırtında şaklattıkça her defasında devam etmemizi sağlıyor.Yarına,öbür güne hep daha ileriye.Ne zaman bitecek diyemiyoruz.Bitmesin istiyoruz.Hayat, bizi sarıp sarmalamış bir sevgili gibi.Kollarında uyurken asla uyanmak istemeyeceğin ya biterse diye düşündüğünde korkudan titrediğin deli dolu bir aşk gibi içimize işlemiş .Hayat ne yaşatırsa yaşatsın ölüm uzak dursun.

Şarap bardaklarında yok oluyordu tüm anılarım
Yakamozlar aydınlatıyordu kalan son düşlerimizi de
Sabaha karşı iki serseri geziyorduk sokakları
Hiç bitmez geliyordu yollar ,gülüşlerimiz saklıydı sahilden geçen gemilerde
Sarhoş unutkanlığımda yudumluyordum sana dair ne varsa
Yüreğimden sökerken adını harf harf
Kanıyordum kadehlere,  kırmızıya dönüyordu tüm acılar
Hüzün yoktu bir zamanlar yaz akşamlarında
Akrep, yelkovanı zamansız kovarken takvimler yapraklarını döküyordu
Hüzün ,sonbahar sarısıyla yakamozları yırtarken vakti gelmiş ayrılığımıza içiyorduk habersiz.
Saatler günleri yok etmek için var gücüyle koşarken
Tepeden tırnağa sen kokuyordum ,ölüyordum bilmiyordun..






    

Tüm iç organlarım ayaklanmış ,telaşlı bir koşturmaca var bedenimde
Tanrım !yine aşığım, hani son olacaktı
Çok canımı yakmıştı ya bu lanet aşk
Ağlarken söz vermiştin hani be yüreğim
Bir daha karışmam işine demiştin

Artık çok geç biliyorum
Eteklerim uçuşuyor
Dünya dönmüyor ki dans ediyor
Ah aklım kimbilir nerelerde
Martıların bacaklarına asıldım
Rüzgarlar savuruyor saçlarımı

Aşk ,başladığın gibi kal
Sür  kendini bedenime
Gecenin karanlığında soluklarımız karışırken
Hiç değişmesen sevgilinin teninde her defasında yeniden canlansan
 Sonunu biliyorum ama lanet aşk senden vazgeçemiyorum

Yalanlarla kaplanmış yüreğinin siyaha yakın kelimelerini başa sarıp dinliyorum.Çok zavallısınız diyorum tüm yalanlara.


Yaklaştır kulaklarını daya kafatasıma duyuyor musun tüm inkarları ,hesaplaşmaları.Kelimeler,kurşun gibi delip geçiyor her bir hücremi.Kuramadığım tüm cümleler beynimde şehirler inşaa etmekte.Nefret zayıflatıyor ele geçiriyor zavalllı yüreğimi.Yüreğim sessiz..sadece seyrediyor.İçine akıtıyor tüm zamanı.Zaman ,arkasında saklamış tüm geçmişi bir tokat gibi vuruyor ,yüreğim çınlıyor.
Aşk...
Cümle içinde kullandığımız ,yüreklerimizden sakındığımız.Hasretim sana.Cümlelerden kurtarsan kendini dikilsen karşıma tüm heybetinle ufacık kalsam yanında ,sarılsan sıkı sıkı kıracakmış gibi tüm kemiklerimi... Ey aşk ! ruhuma katılsan iç organlarımı yerle bir etsen.Yaşadığımı hissettirsen bana..
Bırakalım sefil insanlar seni hiç bilmesinler ...