Hiçbir yere ait olamamak nasıl bir duygudur bilir misiniz? Ve ait olabilmek isteği her şeye rağmen..
Yaşadığın ev,çalıştığın iş,dolaştığın sokaklar,içtiğin bardaklar,oturduğun banklar,kokusunu içine çektiğin sevdiğin insan,uyandığın sabahlar,geceler ..Hepsinde bir eksiklik hissi ,uymayan parçaların oluşturduğu o koca koca boşluklar ... İnsanlar herşeyden biraz,her şeye biraz yaşıyorlar öyle ya da böyle yaşıyorlar işte. Ait olabiliyorlar kıyısından köşesinden bir yerlere.Kara delikler büyüyor oysa hep bu birazlar yüzünden yarım yamalak düşler,bitmeyen umutlar ,görmeyen gözler ,atmayan kalpler ..o bilindik replik geliyor aklıma  ;''ölü insanlar görüyorum'' ...

Her insan mutlu olmak istiyor.Sorarsan hepsi  mutsuz.Peki ne olursa mutlu olur insan? Kimi aşık olursa,kimi işi ,kimi zengin ,kimi sağlıklı .. Liste böyle uzayıp gidiyor. Listedeki maddelere sahip olan insanlar yine mutsuz oysa .Onlar da başka başka şeyler istiyor .Peki bu insan nasıl mutlu olacak herşeye sahip olarak mı? Herşey nedir? Bir çocuğa  sorarsan  o çok sevdiği  oyuncakçı dükkanı olabilir onun herşeyi.Bu kadar basitken herşey nasıl oluyor da büyüdükçe içinden çıkılmaz bir karmaşaya dönüşüyordu yaşamak.

Yaşamak ;bir yere ait olmak için ordan oraya koşmaktan ibaret .
Başka hiçbir şeyin önemi yok.

Saatlerce konuşmak tüm kelimeleri kullanarak içimdeki o koca boşluğu doldurmak istiyorum.Oysa o boşluk, koca ağızlı bir canavar. Yutuyor bana dair ne varsa. Gülümsemeler siliniyor içki masalarında .'kimse anlamıyor beni dostum'diyorsun diğerine .Sonrası ,kaybolan yüzler ..İçindeki canavarın dişleri vururken birbirine susuyorsun bazen sadece sesleri dinlemek için.

Belki bir aşk gerekiyor tüm iç organlarını birbirine vurduracak belki de hiç kimsenin seni tanımadığı bir yerde herşeye yabancı olmak ,yeniden başlamak için bir şans. Hiç kaybetmemek içindeki o ''herşey çok güzel olacak''umudunu .Bilmiyorum ne gerekiyor .Düşünüyorum o sırada bir martı çığlık atıyor oysa benim canım yanıyor martıya ne oluyor ....


FIRAT KAYIMTU